PROMO 15: Renier Padje

12 oktober

PROMOcoaching Taco Stolk:

Het werk van Renier Padje balanceert op verschillende tegenstellingen. Het bezit een overduidelijke, kleurige speelsheid waardoorheen een zekere duistere vernietigingsdrang zichtbaar is. Het heeft een strakke, geometrische basis die weer teniet wordt gedaan door de processen die Renier op zijn constructies loslaat. Bovendien heeft het werk een duidelijke conceptuele signatuur, terwijl er tevens een onontkoombare anekdotiek in wordt gesuggereerd.

Die dubbelheden dragen zeker bij aan de frisheid van Reniers werk, maar kunnen ook een valkuil blijken. De aanschouwer van het werk kan soms niet helemaal zijn/haar vinger leggen op de bedoelingen van het werk. Renier zelf geeft bijvoorbeeld aan niet bezig te (willen) zijn met het anekdotische aspekt van het werk. Door het gebruik van herkenbare elementen uit de wereld, zoals waterijsjes, suikerklontjes en ballonnen, moet de kijker echter vanzelf denken aan (verstoorde?) vrolijke jeugdherinneringen. Dat kan een spannend element aan het werk toevoegen, mits hier bewuster mee wordt gecomponeerd. Om het weg te nemen, zoals Renier wil, kan beter worden gewerkt met elementen die minder connotaties op dit soort vlakken hebben.

Dat heeft een bijkomend voordeel, en dat is dat het vormonderzoek op die manier een groter draagvlak kan krijgen: abstractere vormen nodigen uit tot meer experimentatie met de basale fysische processen waarmee Renier graag werkt. Een formeler onderzoek naar eenvoudige processen uit de schei- en natuurkunde kan het werk naar een hoger plan trekken zonder dat het daarmee hoeft in te boeten aan vrijheid van vorm.

Een samenhangend aspekt is Reniers gebruik van toevalsprocessen. Werken met toeval is veel lastiger dan men meestal beseft. Puur toeval straalt, paradoxaal genoeg, vrijwel altijd hetzelfde uit: niets. Vanuit het (op zichzelf interessante) idee om een zekere objectiviteit in het werk te bereiken dreigt het nu hier en daar onverschilligheid in de vorm uit te stralen. De truc is om toeval altijd zorgvuldig 'in te kaderen': precies te bepalen binnen welke grenzen het toeval zijn gang kan gaan. Hierdoor wordt de schoonheid van het toevalsproces juist meer benadrukt en het effect van objectiviteit beter belicht. Een andere oplossing is om niet met puur toeval te werken, maar met algoritmes. Een eenvoudig algoritme kan al leiden tot verrassende vormvariaties, die daarbij zeker ook de gewenste objectiviteit laten zien.

Als Renier energie steekt in de ontwikkeling van deze aspekten denk ik dat zijn oeuvre een zeer interessante wending kan nemen. Zijn huidig werk heeft vele kanten die me erg bekoren. Ik bouwde snel een relatie op met de getoonde werken. Bovendien heeft Reniers aanpak volgens mij een groot groeipotentieel. Daarvoor is wel gerichtere studie en onderzoek nodig. Maar dat is sowieso de leukste kant van het kunstenaarschap.

Taco Stolk